Als zwanger worden niet meteen lukt

Bij Ellen en Frank resulteerde de stress om zwanger te raken in verplichte nummertjes rond de vruchtbare dagen. Dat was bepaald niet bevorderlijk voor de seks. Doordat ze allebei de ontspanning en opwinding niet wisten te behouden, kreeg Ellen last van vaginale pijn. De prestatiedruk en faalangst die Frank voelde, uitte zich in erectieproblemen. Over seks praten hadden ze nog nooit gedaan, dus nam de stress nóg meer toe. Kortom, spanningen in bed en… daarbuiten. Ellen was het meer dan zat en maakte voor haar en Frank een afspraak met mij. 

“De eerste 3 maanden was er geen vuiltje aan de lucht,” vertelt Ellen. “We hadden besloten om te stoppen met voorbehoedsmiddelen, hadden seks als we zin hadden en geen idee wanneer de ovulatie was. We gingen ervan uit dat er niet maar één moment in de maand is dat je zwanger kunt worden en we hadden geen zin om er te krampachtig mee bezig te zijn. Het moest wel leuk blijven! Maar toen de ene na de andere vriendin zwanger werd, merkten wij dat we toch óók wel heel graag wilden. Ik besloot daarom een ovulatietest te kopen zodat ik precies wist wanneer we met elkaar moesten vrijen.”
Na een grote zucht vervolgt ze: “En toen begon de ellende. Frank kreeg steeds moeilijker een erectie als hij seks moest hebben. En als het wel lukte was ik zó gespannen dat het pijn deed. De eerste keren lachten we er maar om, maar het lachen is ons inmiddels wel vergaan. Ook de rest van de maand is de seks minder leuk geworden, terwijl we er altijd veel lol in hadden. Op deze manier gaat het nooit lukken om zwanger te raken. Eigenlijk zijn er maar heel weinig momenten geweest dat ik zwanger kon worden. De eerste drie maanden hadden we niet altijd seks tijdens de ovulatie en de laatste drie maanden lukte het vaak niet.”

“Ik weet hoe graag Ellen zwanger wil worden en ik gun het haar enorm,” gaat Frank verder. “Zelf wil ik ook graag vader worden. Als we horen dat er weer een vriendin of kennis zwanger is geworden, voel ik me verdrietig. Dan denk ik: die mannen kunnen het tenminste. Ik voel me echt tekortschieten. Mijn zelfvertrouwen wordt steeds minder, ik ben somber en zie steeds meer tegen seks op. Ik praat er maar zo min mogelijk over met Ellen.”
Ik hoor dit probleem vaak in mijn seksuologiepraktijk. Eigenlijk is het vaak heel simpel op te lossen: door seksueel plezier en proberen zwanger te worden van elkaar los te koppelen.

Seksueel plezier kun je op legio manieren hebben. Geslachtsgemeenschap met een orgasme is er maar één van. Het belangrijkste is dat je allebei van geniet. Voor een bevruchting moeten een zaadje en een eitje bij elkaar komen. Dat kan via geslachtsgemeenschap, maar ook… via zelfinseminatie!

Kort gezegd komt het bij zelfinseminatie neer op het volgende: je vangt het sperma op in een plastic potje, zuigt het op met een spuitje op en spuit het daarna in bij de vrouw. In alle rust leg ik deze methode aan Ellen en Frank uit. Ook geef ik op hun verzoek leefstijladviezen om de kans op een zwangerschap te vergroten en bespreken we uitgebreid hoe belangrijk het is om te praten over seks.

Mijn voorstel is dat ze weer lekker gaan vrijen zoals voorheen en dat ze rond de ovulatie aan zelfinseminatie gaan doen. Dat kan als onderdeel van de seks, maar het hóeft niet. Frank is enorm opgelucht als hij deze oplossing hoort. Ellen moet nog even wennen aan het idee maar vindt ook dat het belangrijkste is dat een kind in liefde wordt verwekt en welkom is. En ze verheugt zich erop om weer eens zonder druk te vrijen met haar grote liefde.

Een maand later komen ze weer in mijn seksuologiepraktijk. Er hangt weer lust in de lucht, dat voel je gelijk. Thuis hebben ze er in alle rust over gepraat en daarna zijn ze het advies in praktijk gaan brengen. Het was even weer wennen om het vrijen op te starten, dat wel, maar inmiddels is dat aardig gelukt. Na de eerste paar keer zelfinseminatie hebben ze al ontdekt wat ze het prettigst vinden: elkaar stimuleren met de hand en dat Frank zijn sperma daarna bij haar inbrengt met het spuitje.

Een half jaar later hangt Ellen aan de telefoon: “Weet je nog wie ik ben? Ik heb héél goed nieuws: we zijn zwanger! Nog maar 10 weken, nu maar hopen dat het goed blijft gaan. We zijn je zó dankbaar! Het gaat nog steeds hartstikke goed met de seks, maar mocht dat veranderen, dan weten we je te vinden hoor!”

Ik bedenk dat een baby het seksleven er ook niet makkelijker op maakt, maar dat is weer van later zorg. Met een glimlach hang ik op. Wat een geweldig beroep heb ik toch! 

Deze casus is niet op individuele patiënten gebaseerd. Het is een casus op basis van de jarenlange ervaring van Astrid Kremers met soortgelijke cliënten in haar seksuologiepraktijk www.sexuoloog.nl.